اين بچهها معماگونه هستند در عين گريستن ميخندند و در عين خنديدن ميگريند. دل درياييشان مطمئن و آرام است اما در عين حال امواج بيقراريشان بيتابانه خود را به ساحل بلند سينههاي ستبرشان ميكوبد. اينان ذخيرههاي خداوند براي عصر آخرالزمان هستند برگزيدگاني كه تاريخ، هزاران سال در انتظار قدومشان بوده است.
عصاره امتهاي پيشين همانان كه «فسوف ياتي الله بقومم يحبهم و يحبونه اذلة علي المؤمنين و اعزة علي الكافرين يجاهدون في سبيلالله و لا يخافون لومة لائم»...
چه روزگار شگفتي، تاريخ آينده كره ارض بارور حوادثي بس شگفت استحوادثي كه مجد و عظمت جهانگير اسلام را در پي خواهد داشت و اين همه را تنها كسي درمييابد كه منتظر است و بوي يار را از فاصلهاي نه چندان دور ميشنود و هر لحظه انتظار ميكشد تا صداي «اناالمهدي» از جانب قبله بلند شود و او را به سوي خويش فراخواند.
راهيان كربلا را بنگر، آنان خوب دريافتهاند كه زندگي به خون وابسته است و پيكر تاريخ، بيخون خدا، ثارالله، مردهاي بيش نيست و سر مبارك امام شهيد برفراز ني رمزي استبين خدا و عشاق يعني كه اين استبهاي ديدار. به يادآر فرموده صاحبالزمان را كه ما را به اعمالي فراخواندهاند كه به محبتشان نزديكتر است: «فليعمل كل امرء منكم ما تقرب من محبتنا» و براستي مگر محبت آنان در چيست؟ در محبتحسين. محب حسين محبوب خداست و كدام راه از اين نزديكتر!؟
بشنو، زبان حال آنان را بشنو: حسينا! اماما! هرچند ما عاشورائيان قرن پانزدهم هجري قمري كربلا نبوديم تا به نداي هل من ناصر تو پاسخ گوييم و حق را ياري كنيم; اما حسينا ما ميدانيم كه تاريخ بر محور تو و عاشورا و كربلايت ميگردد و زمان از آن ميگذرد تا ياران تو را از صلب پدران و رحم مادرانشان بيرون كشد و همه آنان را در زير علم خونخواهي تو گردآورد و آنان را وارث زمين گرداند و اينچنين همه تاريخ روزي بيش نيست و آن روز روز عاشوراست.
(سید مرتضی آوینی)
مركز جهاني حضرت ولي عصر (عج)
نظرات شما عزیزان:
برچسبها:
تاريخ : پنج شنبه 5 دی 1392برچسب:, | 22:12 | نویسنده : سمانه | نظر بدهید